اومدم بگم همون دوست سال 94 هم نموند. اونم رفت پی کارش. خواستم بگم که انسان موجودی به ذات مجرد بوده و در تکینگی خودش غوطه ور و این تکین بودگی، همیشگی خواهد بود. همون جمله آخر پست قبل. زمان.
پ.ن: گنجه ی بلاست، زندگی نیست که.
درباره این سایت